பீக் ஹவர்

திணிக்கப்பட்ட உடல்களின்
மறைவிலிருந்து
கரமொன்றாய் எழுகிறேன்.
பெரிய மரப்பல்லியாய் மாறுகிறது.
இடுப்பில் படரவிடுகிறேன்.
கிள்ளுகிற ஆவலைப் புறந்தள்ளி
மெல்லத் தடவுகிறேன்.


முகத்துப் பூக்கள்
குருதி பீறிட்டுப் படர்கிறது.
இன்னும் கூட்டமேறுகிறது.

நெருக்கத்தில் கரத்தை விடுவித்து
முடிந்தமட்டிலும்
பின்புறத்தினை நெருக்குகிறேன்.

பெருமூச்சைக்
கழுத்தில் அவிழ்க்கிறேன்

இறங்கி ஏறுகிறவர்களுக்கு
வழிவிடுகையில்  கால்களால்
இரும்புக்கம்பியோடு அழுத்துகிறேன்.


பிணவறையிலிருந்து
எழுந்து நடக்கிற
ப்ரேதமாய்க்
காறி உமிழ்ந்து இறங்கிச்செல்கிறாய்


என் நிறுத்தத்தில்
இறங்கிக்
கட்டணக்கழிப்பறைக்குள்
நுழைகிறேன்

நான் ஒரு வேசை